Tam bir ay sonra bugün Aygül'le karı-koca olacağız. Evcilik oynuyormuş gibi bir heyecanla bekliyorum. Bu arada hazırlıklarla ilgili çok bunalmıştım son zamanlarda, Ümit dün telefonda "ne kaldı şimdi, davetiye, süsleme, başka?" diye öyle sakin bir ses tonuyla sordu ki, birden sanki her şey hallolmuş, hiç bir dert kalmamış, bir saçımı düzeltip sahneye çıkmam kalmış gibi rahatladım. İşin aslı öyle değil tabii... Annem ve babam geliyor Salı günü. Son detayları onlarla halledeceğiz inşallah.
Bu arada geçtiğimiz hafta sonu Aygül'le bir kaçamak yaptık. Aşkımın bana armağanı diyelim. Çok büyüleyici bir yer olan
Village Park'a gittik. Orada başımıza bazı aksilikler de gelmedi değil gerçi (deneyimler.net'teki
yazımdan okuyabilirsiniz) ama yönetim daha sonra bu eksikliği de telafi ederek bizi bir gece daha -bu defa şirketten- konaklamak üzere davet ettiler.
bu zamana dek oldukça fazla nikah & düğün deneyimim olduğu için (evet, hiçbiri benim değildi ama bir tanesinde öylesine ilgi çekmiştim ki düğün organizasyonu için iş teklifi almıştım mekandan) şunu rahatlıkla diyebiliyorum ki hazırlıkların peşinden koşarken stresi kovalayıp işin eğlencesine girmek lazım. bu evlilik öncesinde en güzel heyecanlardan biri ama her şeyi gözde büyütüp yaşananların tadına varamamak kötü.
YanıtlaSilben kameraman kiralayacam mesela, evlilik öncesi hazırlıkların hepsini kaydettircem 89
Simdiden hayirli olsun diyeyim. Daha hic dugune gitmedim. Ilkinin sizin dugununuz olmasini isterim acikcasi (sezdirmeden kendini zorla davet ettirme metodlari) :)
YanıtlaSilbir de tatil yazini okudum Yalcin. tatiller nedense bana alisverisi animsatiyor. ender olarak ucuza cok guzel seyler alsanda genellikle kafandakinden cok daha kotusunu cok daha pahaliya alma zorunda kaliyorsun. bu sene yaptigim ve daha yeni dondugum tatilimin de pek farki yoktu bundan. 20 gunum gitti ve hic dinlenemedim.
YanıtlaSil