Almanya için pasaport kontrolünden geçerken yaşadıklarımı blog yazısı yazmam uğursuz geldi, Almanya'ya girişte de fazla uygun vizem gereksizce uzun incelendi.
Hannover'e indiğimiz andan itibaren mükemmel bir bahar havası bizimleydi.
Ekstra Turizm adlı seyahat acentasının görevlileri bizi yeni model bir Mercedes-Benz S350 ile karşılayınca kalacağımız ev de şato falan olur diye tahmin ettim ama Filistin'li iki kardeşin dairesi, mütevazı bir oğrenci evinden daha fazla olanak sunmuyordu bize. Evin en güzel tarafı neredeyse tüm eşya ve mobilyaların Ikea'dan alınmış olması ve İnci'yle benim bu eşyalara fazlasıyla aşinalık duymamızdı.
Akşamüstü kentin değişik, huzurllu ritmi insanı rahatlatıyordu.
Sokakta ışıklandırılmış cam tuğla banklar.
CeBIT'in yapıldığı Messe fuar alanına tek metroyla gidebiliyorduk ve durak da burnumuzun dibindeydi. Hannover merkeze ise yürüyerek 20-30 dakika mesafedeydik ve hiç taksiye binmeyip bol bol antrenman yaptık. Hannover ufak, sakin ve şirin bir kent. Fazlasıyla derli toplu, yardımsever Türklerle dolu. Örneğin gittiğimiz çok methedilen bir İtalyan lokantasında çalışan Türk kızı garsonumuz, aynı lokantanın mutfağında çalışan diğer Türklerden selamlar getirerek sundu şahane yemeklerimizi. Bir çok dükkanda da kendi kendimize sorduğumuz sorulara kulak kabartıp cevap veren ya da Türk olduğumuzu daha biz konuşmaya başlamadan önce anlayıp bize yardım etmeye koyulan sevimli Hannover Türklerine buradan sevgiler...
Messe kulesi.
Açılıştan kısa bir süre önce koridorlara serilecek halılar hala sıralarını bekliyor.
Fuar alanı gerçekten de devasa bir büyüklükteydi. Tüm o hummalı çalışmalar, insanı fevkalade şaşırtan hızda kuruluveren standlar, arkaplanda kusursuz işleyen altyapı etkileyiciydi. Öte yandan CeBIT'in eski heyecanı kalmamış biz son kullanıcılar için, o da ayrı bir gerçek. Artık en büyük standlar Telekom şirketlerinin ya da bizim adını bile bilmediğimiz bazı teknoloji şirketlerinin.
Kuzey girişindeki bayrak direkleri.
Bizim standın yer aldığı hol.
Hannover'e gelmişken bol bol domuz sosisi yiyip koca koca bardaklarda biralarımızı da içmeyi ihmal letmedik tabii ki. Özellikle son akşam yemeğimizi yediğimiz ve fuarın açılışından bir gün önce olduğu için tıka basa Tayvanlı dolu olan Beergarten'da nefis bölgesel baharatlı sosisler yedik ve lıkır lıkır da bira içtik.
İnci'yle biralarımızı devirirken.
Dört günün sonunda işimizi güzel ve doğru bir şekilde yapmış olmanın tatmini ve sürekli yürümenin verdiği yorgunlukla bitkin bir şekilde ülkemize döndük. Dönüş yolunda yedi şişe içki taşıyarak ayrı bir rekora imza attığım seyahat oldu bu aynı zamanda. Bir de şunu çok iyi öğrendik; Almanya'da yabancı dil bilmeye gerek yok, metro bileti otomatlarında bile Almanca, İngilizce ve Fransızca'nın yanında dördüncü dil olarak Türkçe seçeneği var çünkü!
Batı çıkışından ulaştığımız metro durağında akşam sıkıntısından sanata vurdum kendimi.
Üçüncü günün sonunda bu haldeydim ve fotoyu çekerken gayet normal göründüğümü zannediyordum.
fotoğraflara bayıldım, bir de ışıklı banklara..
YanıtlaSilson foto yorumunda öldüm gülmekten..:))