bugünlerde...

Bu isimde bir yazım vardı.

Daha doğrusu yazım bu isimle yayımlanmıştı. Orijinal adı "Bir Şarkı Sözü Denemesi ya da Etrafa Özlü Sözler Yapıştıran İnsanlar"dı. Tournier'in "Amandin ya da İki Bahçe" adlı öyküsünün isminden etkilenmiş olmalıyım. Bu arada bir ara internette Amandin yüzünden yazıştığım bir kız vardı ama sonra birdenbire kayboldu. Onu hatırladım şimdi bir anda! Her neyse; editörün bu ismi değiştirmiş olması hiç de canımı sıkmamıştı açıkçası. Yazmaya yeni başladığım bir dönemdi ve başlıklar konusunda çok zorlanıyordum gerçekten de.

Bu bir süre yazışılan sonra hop diye yok olan kişilerin hep "bogus" olduğunu düşünmüşümdür. Paranoyak olduğum için hiç tanımadığım birinden durup dururken gelen bir e-postanın büyük ihtimalle beni tanıyan ve bana kendi çapında küçük bir oyun oynayan birinden geldiğini düşünürüm. Aslında bir açıdan bu paranoyanın eskisi kadar kuvvetli olmadığını da kabul etmem gerekir. İnsanın kafasından bir şeyler hakkında şüpheler geliştirmesi için bir miktar zamana ihtiyacı oluyor. Hayatımda o zaman yok artık galiba. Söylenen her şeyin en başta doğru olduğunu var saymak ve buna göre hareket etmek kendine yeterince güvenen ve ayakları da sağlam bir şekilde yere basan bir serseri için kesinlikle daha huzurlu ve basit.

Bugün masamı toplamalıyım. İki aydır canımı çıkaran proje sona erdi ve tam yan gelip yatmaya başlarken yeni ve aslında benimle ilgisi olmayan bir projeye destek vermeme karar verildi.

Bir avukat ve bir muhasebeciye ihtiyacım var.